Opublikował | w , | Możliwość komentowania Rekonstrukcja więzadła krzyżowego została wyłączona

więzadło krzyżowe

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego stawu kolanowego 

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego jest operacją ortopedyczną polegającą na odtworzeniu uszkodzonego więzadła za pomocą odpowiednio przygotowanego przeszczepu. Najczęściej, przeszczep wytwarza się z fragmentu własnego więzadła rzepki lub ścięgien mięśni przebiegających obok stawu. Istnieją również przeszczepy z innych elementów, pobierane ze zwłok oraz sztuczne. Po pobraniu i odpowiednim przygotowaniu przeszczepu, chirurg za pomocą systemu precyzyjnych celowników wytwarza w kości udowej i piszczelowej tunele, w których przeszczep jest osadzany.  Następnie dokonuje się jego umocowania za pomocą specjalnych systemów stabilizujących – śrub, kotwic, minipłytek czy klamerek. Systemy te mogą być wykonane z tytanu – metalu biologicznie obojętnego, lub biowchłanialne – ulegające powolnemu, kontrolowanemu rozpuszczeniu w organizmie.

Operacja odbywa się z wykorzystaniem artroskopii, tj. specjalnego systemu optycznego, pozwalającego chirurgowi na podgląd wnętrza stawu na ekranie monitora. W razie potrzeby operator za pomocą odpowiednich narzędzi dokonuje również odpowiednich działań operacyjnych w zakresie struktur stawowych – łąkotek, chrząstki stawowej, czy błony maziowej.

            Po operacji często w stawie kolanowym pozostaje dren, założony na 24-48 godzin. Do momentu usunięcia drenu stawu kolanowego nie wolno zginać. W określonych sytuacjach na kończynę zakładany jest stabilizator, którego zakres zgięcia i czas noszenia ustala chirurg. Rany skórne zostają zaszyte lub zamknięte za pomocą specjalnych plastrów i zakładany jest opatrunek. Po wypisie należy przestrzegać zaleceń lekarskich wpisanych w karcie informacyjnej, osłaniać opatrunek przed zamoczeniem oraz zgłaszać się w wyznaczonym terminie i miejscu na kontrole pooperacyjne.

            Powikłania to zdarzenia potencjalnie wpływające na ogólny stan zdrowia i które mogą wymagać dodatkowej interwencji medycznej. Powikłania po rekonstrukcji więzadła krzyżowego nie są częste, ale nawet w przypadku wystąpienia większość udaje się pomyślnie wyleczyć. Należy bezzwłocznie zasięgnąć porady lekarskiej w przypadku wycieku z rany, znacznego zaczerwienienia i bólu kolana, krwawienia, gorączki, duszności, silnego osłabienia, zawrotów głowy, bólu w klatce piersiowej lub łydce lub innych niepokojących objawów.

            Pewne problemy występujące po operacji, choć czasem postrzegane jako powikłanie, nie są nimi z medycznego puntu widzenia i zazwyczaj nie wymagają dodatkowego postępowania. Są to m.in: nudności i wymioty, bóle głowy, złe samopoczucie, senność, przejściowe zaburzenia czucia w okolicy stawu, utrzymujące się umiarkowane bóle i obrzęki stawu. Częstym problemem jest krwiak stawu wymagający jego usunięcia.

            Należy pamiętać, że operacja jest tylko wstępem do odzyskania sprawności. Drugim niezmiernie ważnym elementem leczenia jest prawidłowo prowadzona rehabilitacja, którą należy rozpocząć jak najwcześniej.             Chodzenie z obciążaniem operowanej kończyny jest możliwie bezpośrednio po operacji (dla większej pewności chodu zaleca się używanie kul łokciowych przez pierwsze 3 – 4 tygodnie), powrót do pracy następuje po 2 – 3 tygodniach. Stabilizator jest używany do 4 – 6 tygodnia po operacji, niewielka aktywność fizyczna wymagająca obciążania stawu kolanowego (np. trucht) jest możliwa od 3 – 4 miesiąca, bieganie, przysiady i podskoki od 6 – 8 miesiąca.  Do pełnej aktywności fizycznej można wrócić 10 – 12 miesięcy po operacji. Kierowanie pojazdami jest możliwe po odzyskaniu pełnej kontroli na ruchami stawu oraz siły kończyny. Korzystna jest jazda na rowerze oraz pływanie.

newsy

Badania USG i klinika ortopedyczna w Warszawie

| Realizacja, optymalizacja i wdrożenie strony www : Maxdesign
|